146 G Gemerke; g- może dopiero u nas nawet o 'klocu d

146 G Gemerke; g- może tylko u nas nawet o 'klocu drzewnym'. Mimoodpadło (?); ale por. niem. Merk(zei- woli przypomina się łac. genu, grec. gony, niem. Knie, ind. dzanu-; róż­ chen). gmin, gmina; gminny, 'ordy­ nica co do gardłowej, która w ind. narny', i 'co do gminy, włości, na­ podniebienna, u nas welarna, ale ta różnica nierzadka. Cerk. goleży', »pisarz gminny*, gminowy, bez owej dwuznaczności; w nowych naiy znaczy 'przyrodzenia', ale serb. gozłożeniach: gminowładztwo, 'demo­ notar, 'nakolennik', tu może wcale kracja', itp.; z niem. gemein i Ge- nie należy. mein(d)e, co już w średniowieczu gnębić, gnębiciel; powtarza się z ei, zastąpionem u nas poprzez i; w pozostałych językach słowiańskich, ale niem. gamains to samo co łac. z dziwną odmiennością: małorus. communis, tak, źe gmina a komuna honobyty, hnobyty, 'gnębić', rus. od identycznego pnia (u nas w mie­ gonobiV, 'zbierać', 'dbać', niąc, p.) pochodzą. słowień. gonoba, 'zniszczenie', stagnać, gnam (dawna odmiana: ropzes. Kanóbiti i hanubiti, 'drę­ zonę, zeniesz, zoną, ponieważ gnać od­ czyć'; dalej gnjabiti, narzeczowe mieniało się jak brać, biorę, bie­ (morawskie), serb. i słowień. gniarzesz, biorą) ; między g-n półgłoską witi. Przytoczyliśmy te wyrażenia już zaniemiała, więc ode-gnać, rozegnać; wyżej, pod ganić. inne przedłożenia: wygnać, wygnanie, gniady, o maści końskiej; pra­ wygnaniec, wygnaństwo. Pień gun-,słowiańskie; niedobór go tylko na Bałgen- (zen-) i gon-, p. gonić. Aryj­ kanie; rus. gniedoj, czes. hniedy; ski to temat: ghen; lit. ginłi, 'pę­ słowień. gnēt, o 'winogronach osob­ dzić', gink gywólus ganyti, 'pędź nej kolorystyki'. bydło na paszę' (p. gonie), gynèii, gniazdo, gniazdko, gniazdowy; 'napędzać'; ginłi znaczy i 'bronić', gniazdosz i gniazdowiec, o 'sokole, gin-kłas, 'broń', gincza, 'upór'. U nas zostającym na gnieździe (po zwie­ odmiana nieraz mylna, np. wyzeną dzeniu pozostałych)', »domatora* tak w miejsce wyzoną, zenąc w miejsce zo- tłumaczono; przymiotnik: gniezdny, nąc. tak samo u wszystkich Sło-' stąd nazwa Gniezna (od niego przy­ wian: cerk gunati,zeną, czes. hnáti, miotnik, dodatkowo i w 16. wieku, zenu; i u nich gonię nieraz pier­ gnieźdźieński, zamieniony poprzez wotne zeną zastępywa. Ind. hanti, mylne gnieźnieński albo pod.); cza­ 'bije', 'zabija', grec. theino i fonos,sownik gnieździć się, zagnieżdżony. 'zabójstwo'. Por. gon, ząć. Słowo nietylko prasłowiańskie, ale gnarować Się, 'żywić się', prze­ indoeuropejskie: łac. nidus (z *nizstarzałe, z niem., dziś Nahrang, duś), niem Nest, ind ntda-, 'miej­ nahren, ale w średnich wiekach sce spoczynku', 'gniazdo' (od przygeneren (to samo), od genesen, 'wy­imka ni- i pnia sd z sed, 'siąść', więc 'siadło'); Słowianin dodał gzdrowieć . gnat, 'kość', gnatek; prasłowiań­ w nagłosie (por, wyżej gmatwać, skie: cerkiewne gûfiaty; serbskie niecić, i i.), a Litwin odmienił n wtrąca j , gnjał; wartość pierwotne w l, lizdas, 'gniazdo'. Gnieznik (por. czes. hnat) 'członek', 'udo'; i gniazdosz, o roślinie - pasorzycie